Marciapiè dla rana a Finale Emilia

Commenti disabilitati su Marciapiè dla rana a Finale Emilia Poesie

marciapie_new

Marciapiè dla rana: màram róss ad Verona. Da quant’ann et lì a guardar, da quant’ann et lì ch ‘it pista ?

Ti tgnóss tutt ti i finalés, ti ta sà i só segrét. Mi at ved cmè un gran cristall, che t’as guard da sóta in sù, at capis da la nostra andada i pinsiér ch’jè dentar ad nu.

Pass lént e pés da pinsiunà, pass svujà e fiach da disocupà, pass alegar da putìn, pass stramnà da zuvnutèl, pass dusà da òm buriós, pass ad corsa da lavuradór, pass pista da budgàr c’al spèta, pass cuntent par godar al sol.

Tutt i pàsan lì da ti: scarpa nova da invidiar, c’as druvava sòl a la festa, scarpa fina con i tacch élt par far vultàr indrè la zent, scarpa bòna da lavór c’la tien bota par tutt i bisógn. T’an ved più zocull o pulachìn, sóll brucàdi e con i ferr, scalcagnàdi e pini ad pèzz, scarpi duri chi fa piànzar, da suldà.

Adess… che scarpi… ròba fina, ròba bòna, ma chi li porta èi pò cambia, èi più bón, o èi pegiorà.

Berto (ed. 1977) Tratto da “Il setaccio della memoria” Comune di Finale Emilia anno 2000

I commenti sono chiusi.