Ruggero Rebecchi – Al Puff

Commenti disabilitati su Ruggero Rebecchi – Al Puff Personaggi

al puf

Parchè i gh’issan miss cal scutmài, me ad precis, an lo mai savù. O parchè al na fuss sta tant puntual a far un lavor, o a restituir un qualch prestit – essend curt ad memoria – ma sopratutt parchè, a ritegn ch’al ghis più ciacri che fatto .

In sustanza, puvrett, al psiva far la perdga dal lòv, che di bezzi a gh’in ballava poch par bisacca e quindi al na curriva nissun risc ad perdri.

Al gh’aviva na zerta sumiglianza, par via d’la faccia, dal vastir e d’la vitta cal fava, con al Ligabue di prim temp, quand al n’era ancora dvintà famòs, coi sò stupend quadar sul bestii e la natura, ad stile naiff.

Me a cred d’averal mai vist nè riddar, nè sbarbà na volta! Dal rest, chi an la minga cgnussù, al dev’essar zòvan dimondi.

Insèm al “Nadar” – vsinènt ad quartèr – al furmava propria un bel amb: par via dal ven, d’la plada e d’la bretta chi purtavan tutt’dù ad traverso.

A lo cgnussù par tant ann e quand anca lu l’era un zuvnott, al s’era miss in testa che in dal camp d’elettricità, da Marconi, lu al na ghiva gnint da imparar… Sempar, second lu, al psiva anch costruir ‘na bomba atomica, dato che a scumporr l’atomo an n’era pò brisa na roba tropp difficila e impussibila…

Difatti al girava sempar pr’il stradi coi ferr dal sò mastèr, pinza, cacciavidi e cavètt da impiant elettrico.

Purtopp al dsiva che al sò lavor d’elettricista alla tgniva occupà dimondi ori dal giòran e che par studiar dal robbi novi agh vliva dal temp, ma forse, mi a cred, ii eran più ori ad farmadi cal pardiva a bevar un lumèn in dagli ustarii. Acsì la famosa atomica al la lassava far a quei ch’aviva più temp a dispusizion e attrezzadura adatta…

E pò la chitara an du a la mitemmia? L’era al sò hobby e con quella al concludiva la sò giurnada e al fava gnir gl’ori picculi d’istà, con i concerten longh i viai, insemm a di sò amigh sunador, sidù in dal banchetti con viulin e flaut; anch al mandulen al sunava.

Lù, però, bisogna diral, l’era l più trist dal trio e av garantis che, specialment in di ultim temp d’la sò vitta, par scultaral agh vliva dal fègat!

Quand al cumpariva in di caffè, con la chitarra in spalla, qualchun agh pagava un biccer e pò al taiava la corda… acsì lu al n’aviva più par pubblic che quei cal tuliva in gir e agh giva dal “puff”.

Dascurrend al s’incuccaiava e quand pò l’era in ciarinna an s’capiva più cus al gis. Al pariva cattiv da veddar, con chi occ stralunà, quasi fora d’la testa, mo cattiv propria an l’era minga; invecci l’era sempar pront a dàrat na man, sperand in dal tò bon cor.

 

Sicurament bisgnava lassaral in pas a sunar canzunetti – ormai ultma risorsa – se nò al t’curriva adrè, pur malferum sul gambi, cum’è un tavul zopp, minacciand cun l’inseparabil cacciavidi.

La finì i sò gioran al ricovar, zertament malà ad fègat e coi pulmon brusà da un milion ad sigaretti fumadi in d’la sò vitta e col rammarich d’an aver psù dimustrar ai mirandules quel che al ghiva dentar a la sò testa: formuli, poli negativi e positivi, catodi e teorie d’Einstein (che lu al saviva a memoria), ma che al pront soccors, invecci i cgnussivan ben, anch par i tant punt che i gh’avivan dà in divers e stran infortuni che a gh’era capità fin ai sò 76 ann.

All’anagrafe, al “Puff”, fradel dal “Mao”, al s’chamava Ruggero Rebecchi, zitadèn pur ad sanguv ad Franciacorta, in du l’è nà e vissù fin al 15/12/1981, al client più assiduv dal “Buttghin” e ultim chitarrista dilettant, ma, ahimè, il diletto, era soltanto suo!

Tratto da “Macchiette di casa nostra” di Delio Bellodi

I commenti sono chiusi.