“Me Nonna”

Commenti (0) Poesie

40683815_10155865206616814_2820584394278830080_n

Me nonna

Quand andava in campagna da me nonna

a m’ pariva ad rivàr in n’atar mond,

in dù as vivìva second al gir dal sol

e a sa studiava sol la terra e’l ciel.

Agh son stà pochi volti e a m’arcord

ch’a la vdiva dascòrrar col gallìnni,

srar al fnestri d’istà con i’ucarèlla,

andar in camra da lett su par l’arbalta

a mettr’a post i paiòn fatt ad scartozz.

Ch’la fuss stricca an m’in feva minga cas,

l’iva ruma in dla terra par ’na vitta:

la sgnava al grass con sé righi al lunedì

par impgnars’a duràr fin a la dmendga.

Però la gh’iva di gest chi restan chi:

la m’ zibìva l’ov fresch a la mattinna,

e al dop mezzdì, acsì, senza paròlli,

la vriva al spurtell dla spartora

par slungarm’i turtèi con al savòr.

E la m’ tuccava quasi sensa vler,

una caréssa ch’la par sensa parér.

Libero Gavioli

Tratto da: Della Vecchia Mirandola e di poche altre cose.

Anno 1989

L’immagine è tratta dahttps://www.facebook.com/LA-CAMPAGNA-APPENA-IERI-293715641813/

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *