Per grazia ricevuta

Commenti (0) Poesie

«Per grazia ricevuta»

Da quarant’ann ormai l’era spusà

un cuntadin c’al gh’eva un tuclin d’tèra;

e con la sposa dacord ii hann lavurà

in prinzipi senza mai ‘na vera guèra!

In prinzipi la ghéva sudizion

dal mari e tra lor an gh’era gnént,

fuorché ‘na qualc parola e osservazion,

e po’ la léngua l’ha tolt al sopravent!

Per un bón matrimoni ag vol‘na sposa

«cla piasa, cla tasa, cla staga in casa»

col temp purtropp a pòl cambiar incòsa

par ‘na donna cla fuss ‘na smorsa brasa!

Sta cuntadina l’han taséva mai;

e in tutt e sempar la vléva ragion:

e cal povr’om, par evitar i guai

al taséva, e le la fava da padron!

Lù al s’arcmandava a la Madóna e al Sgnor:

«Gesù-Maria» mitìg la santa man:

Fé in manéra che ‘sta povra dona

la faga meno féra e men bacan!

‘Na matina lù al la ciama: «Luisa»,

levat sù cl’è ora ad lavurar!»

lè la barlòca e l’an rispond brisa

cumè al solit,: Làsam ripusar»!

La sigava con di vers da far paura…!

Lù al ciama al Dutor: «Faccenda bruta

chi as trata ad ‘na paralisi sicura

nella lingua: per sempre sarà muta»!

Dop un gioran lù al va dal sior Parvost:

«Chi si vede! Che preziosa venuta!

E lù: Avrév far dir ‘na Messa, se a gh’è al post!

«Da morto?» «No» «Per grazia ricevuta»!!!!

Don Giuseppe Mazzola

Tratto da: Questa an l’ho mai sintida – Poesie nel dialetto di Concordia

A cura di Don Giuseppe Mazzola

Anno 1991

mele_0001

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *