Al parsuner tudesch

Commenti (0) Racconti

Ristorante Saul

Al Parsuner tudesch

Al gioran d’la pension ieran sempar insèm: un davanti e un da drè, in bicicletta, i tucavan sù pr’arivar prest all’uffizi d’la posta, in piazza a la Mirandula, pr’essar tra i prim a tirarla (an sa mai ca mora primma, al giva Duilo, al più zovan di du e al più burlent.)

Tirada la pension i andavan a cumprar al giurnal da l’Elena, pò a sa­lutar i amigh dal Ricovar (a gh’in cala sempar un o du, i cressan mai, al giva Augusto ch’l’era al più vecc e l’era piuttost interessâ a cal robbi lì) e pò, fatt un gir ad circondari par veddar se gh’era dal nuvità, i turnavan a San Iàcum, la sò “Patria” i givan, indova ieran nà, carsù e gnù vecc.

Prima ad turnar a cà sua gh’era la farmàda da Saùl obbligatoria “cu m’è al tassi” al dgiva Duilio che puggiada la bicicletta al mur d’l’usta­ria al dmandava dal lambrusch e al pagava (in anticip parchè a son sicur ad bevar tutt, ma dop an son minga sicur ad cuntar i centesum).

Al pagava sempar lu e al fatt a ghè un parchè: i du amigh ieran sta suldà insemm, in d’la stessa cumpagnia, al front (a s’andava avant e indrè, cum a dis la canzunetta, al giva Duilio), e che l’era success che na sirra Augusto, ch’l’era ad guardia, l’iva fatt parsunèr un tudesch ch’l’era gnù tropp avanti in dal linei italiani.

Con al sò parsunèr disarmâ, Augusto al stava andand al Cmand par far rapport, quand l’ha incuntrò Duilio ch’al nasò subit che al psiva far un interessi gros con cal parsunèr.

Acsì al dgì ad Augusto: lassa chè al parsunèr, ch’a tal tegn sodi me che a son più fort e te va dal capitani ch’l’è in d’la sò tenda (mentar al saviva che al capitani l’era da tutt’altra part d’accampament).

E subit, apenna Augusto al s’è moss, Duilio al currì dal cmandant a far rapport con al parsunèr d’Augusto e s’è ciappâ ’na licenza, ’na mdaia e  in poch temp un minim vitalizzi dal stat e la promosion a capuràl.

Inutil dir che Augusto al gh’è armàs malissim a par un poch i dù amigh in sen minga salutâ, però, ’na volta turnâ a cà i sen turnâ a vler ben, specie parchè Duilio l’ha fatt la proposta a Augusto: tutti al volti ca tir la pension ad guerra at pagh da bevar ’na buttiglia da Saùll.

Acsì par cal parsunèr tudesch Duilio al gh’ha al vitalizzi dal Stat e Au­gusto, al vitalizi dal lambrusch da Saùll!

Giovanni Mantovani Aguzzoni

Tratto da: La Sgambada 1984

Edizioni: Al Barnardon

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *