L’imbutigliament -Audiovideo

Commenti (1) Poesie, Racconti multimediali

Cliccando sul video è possibile ascoltare la voce dell’autrice, la simpatica Brunetta Panzani.

L’IMBUTIGLIAMENT

Indl’ann nòv, là da Znaar, a gh’è alegria;

che i mees più brutt i en bèla vultaa via,

ma l’euforia la riva là in Favraar

quand a taca al smanezz dl’imbutigliaar.

Sta tradisioon antiga, persa in di ann,

la tira via dal coor fadìghi e afànn;

la dà la carga a tutt, col so ferment,

st’usansa bèla dl’imbutigliàment.

In cà nostra a tachèm a prenotar

con antìcip al veen da imbutigliaar.

As guarda ben al luni e as conta al’stmàni,

aspetand,tutt, l’ariv dal damigiani.

La qualità lè dura da sarniir:

un bon lambrùsc cal fàga digerir,

un bianc cal spùma, e un cal stàga lè,

e magàri agh zuntèm un bon rosè.

E cuntaar bèn, cal basta dodas mees!

(e al damigiani ieen bela che più ad dees!)

Chi  sìan dimondi? Ca pinsèma bèn,

che tutti i ann a sbaglièmm, e as manca al veen!

A bèvar a la greppia a gh’è i parènt,

e po’ ii amigh chi trincan tutt cuntent,

i ragasòi in bèvan na qualcdùna:

ca na’s sia al caas ca gh’in zuntèma ùna!

A riva al camion, e al tàca a dascargar

Sti damigiani bèli già a guardaar,

e tutt agh femm  la festa, infina i gatt

ch’igh tiran su la coa bei sudisfatt.

Eco che l’è rivaa al gran mument:

ca guardèma che fòra a n’agh sia vent!

A post la luna, al butigli ben cuntàdi,

tuti ii atresadùri preparàdi.

Ma l’inturciadòra, in un cantoon,

tuta ad legnn, l’ha già fatt la so stagioon.

Con sti quèi  noov, con la tecnologia

a  s’imbutiglia quasi par magia:

as drova i tapp ad plastica, e nisuun

i sùgar, da sarnir ad un ad un:

i prim, ch’ieen più dificil da saltaar,

col machineen is fan ben stagnaar;

il capsuli e la “termosaldatrice”

gninta dvinèll: a gh’è la “riempitrice”,

quèla coi tre pipèi, l’”impinidòra”,

cla’s ferma daparlee giùst quand l’è ora.

Dèntar  al damigiani, fòra i gatt:

in dal garàs a gh’è un fur fur da matt!

Al rituaal al gh’ha inìsii, al veen l’è boon:

ognun pront a la propria postasioon!

E tuta la famìa la và in cadèna

cume a la Fiat, tucànd su con gran lèna.

Ma, nonostante la modernitàa,

a gh’è un quèl cl’è da sècui invariaa:

par far la damigiana cuminciaar,

a la gòma bisogna pur tiraar:

e ciùcia un pooc…e tira….,e tira been,

tuti al volti a va zò un sgurlott ad veen.

Mè marì, a conclusion da sta giurnada,

coi sgurluteen l’ha fatt na gran titàda;

in dal garàs un poca s n’è arbaltàa

e l’udoor al s’ha un pooc imbariagaa.

A la fin, as catèm tutt bei festaant,

mè, mè marì, e i fioi ch’ien aiutant.

A sgurlòtt a la volta, as liga i dent

e a la sìra as va a lett cuntènt.

I du gatt, a la nott, saraa in garàs,

par l’umor i va in tond, stricànd al naas,

e tutti i ann, al dì dopp, a li emm cataa

in cìmbarla, dastees e indurminsaa.

Ad banda da la cà, in fila indiana,

voda, la’s  pònsa ogni damigiana,

e…..in dla gàra dal veen, dlònga a la via,

as guadagnèm  la targa… d’ustarìa!

BRUNETTA PANZANI

One Response to L’imbutigliament -Audiovideo

  1. LEDA RONCADI says:

    Bellissima, complimenti all’autrice. Una descrizione perfetta, a me che l’ho vissuta, mentre leggevo sembrava di vedere ogni movimento. Anche a me piace scrivere in dialetto ricordi del passato per non dimenticare le nostre origini e tramandare e fare amare il dialetto anche alle nuove generazioni.

Rispondi a LEDA RONCADI Annulla risposta

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *