Un vecc mod ad dir – San cme il nostri radis

Commenti (0) Racconti

1906-p.zza-Garibaldi-web
A pol capitar anch quest, un ruglet c’à ciacara, quasi a’arivar a la maldicenza, mi a sustgniva la part dna parsona su un quel, sicur al zent par zent,sicur ad difendr’al giust; quand a un zert mument na parsona anziana che mai l’iva dascors, l’am gì:

“Arcordat, chi’à sempar dit che la cros l’è fata con du legn”.

Armagnì surpres e a mi, am’gì, c’us gh’entra sta ciacarada chi? Ma al silenz mia ad ch’i altar al fu rott ancora da liè.

Vist che’am’ma’vi brisa capì, alora av digh: i ha sempar dit che un al pra aver la colpa d’aver purtà al baston longh, ma se angh’ghè d’altar che al porta c’al curt, la cros la na’s’ fa minga.

A cuminciò a pinsaragh e più agh pinsava più a capiva ch’il parol e più a duviva sustgnir quant’iera vera.

E intant al mi zent par zent al cascava zo; al sar’dusiva.

Le propria vera la cros le fata sempar con du baston.

Prosa in dialetto finalese scritta da Roberto Ferraresi

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *