La Mort al Diavul e al Parvost – Audio

Commenti disabilitati su La Mort al Diavul e al Parvost – Audio Racconti multimediali

 

La Mort al Diavul e al Parvost

Quand al Sgnòr al girava pr’il stradi, na volta, in cumpagnia d’S. Pèdar, al s’ferma a la Mirandula e al dmanda alogg’ in d’la Canonica dal Dòm. A la matìna S. Pèdar al tira da na banda al Parvòst e al gh diis: “Prova a dir a chi t’ha dà da durmir in sta nott. A’l Sgnòr! T’agh pòl dmandar quell ch’at vòl ch’a i ho capii ch’al t’vòl cuntintar”.

“Me avrév -a diis al prèt- che chiunque a vaga in zima al mé figh al n’a sia più bon d’gnir zò; s’an vòi me”.” L’é poch -a diis S. Pédar- dmandagh da più; dmandagh na roba ch’a conta.” “Allora … am piasrévv d’vinsar  sempar, quand a zogh a’l carti, tutti il volti ch’a zogh col mé mazz”.

A diis S. Pédar, dentar da lù: “A saviva che a la Mirandula di matt agh n’era e agh’n’é  sempar sta e un bel poch, ma matt cum’é chi stal pret an n’ho minga vist dimondi”.

Va ben; i’s salutan e i van. A passa  i ann e na bella matìna in Canonica a riva la Mort. “A gh’ho voia d’figh -agh diis al pret- intant ch’am mett a la via vamn’a tor sòquant; cum’é ultima concession a t’an n’am pol minga dir d’no”.

La Mort la và in zima a l’arbul ma l’an n’era più bona d’gnir zò. Dop du o tri gioran, vdend che la Mort l’an gniva più indre, al Diavul al gnì a vedar cus’era sucess. “Prima -a diis al pret- femm na partida; se mé a la perd at dagh indré la Mort, se a vins…. a t’am darà n’anma”.

Al Diavul l’era sicur d’vinsar; al tos subit in man al mazz dil carti e al tacca a misciar; invecci al perd subìt la prima partida e po’ la rivincita, la seconda partida e pò la seconda rivincita e via dritt acsé, tant partidi al fava tant al n’in pardiva; e più al pardiva più l’insistiva; e più al Parvòst al ridiva. A la fin al s’a stufò; al s’alvò su da la scranna, fand un spulvruss dal diavul, l’an- de’ in d’l’ort e con la forza d’la rabbia, con un tirott sol, al cavò da terra al figh con il raiis e tutt ma, s’al vlì aver la Mort ch’l’a gh’era armàsa atacada, al s’ha tgnì tirar adre l’arbul fin a l’Inferan .

Ma intant al pret l’iva vins un belI mucc’ d’amni .

Tratto da “Quand al Sgnor al girava pr’al stradi”di Vilmo Cappi

Letto da Flavio Rebecchi

I commenti sono chiusi.