La còa dal gatt – Audio

Commenti (0) Racconti multimediali

 

La coa dal gat

A guardava al me gat su la cardensa,

indurminsaa, cuntent e long dastees,

squasar la coa con calma e con pasiénsa

e dal rest al’n sn’indéva gnanc pr’intees.

Forse l’era arliaa par sui ragion,

forse al gh ‘iva un pinser dentr’in dal còr,

ma ac bastava la coa a tgniral bon,

a tgnirag bass la rabbia ed al rancór.

A pinsava che i gat ien furtunaa:

a lor la coa lagh’fa da tranquilant

e, quand i’en propria rot e arliaa,

is polan ben sfugar in ogn ‘istant.

La coa l’è n’arma cl’impediss ai gat

d’agitaras, l’ai fa sempar star seren,

e lor inn’è né ansios e gnanca matt:

i squasan la so coa e i vivan ben.

Mai a s’è sintii ad gat in terapia,

nè i tósan la pastìglia par durmir;

an’agh ven depresion e gnanc fólia,

e gnanc ii esauriment ic polan gnir.

La gent la ziga in corsa tutt al dé,

l’as fa gnir dal manii e di compless,

la s’imbutiss ad piluli e ad cafè

ed, a forsa ad bruntlar, agh ven al stress.

A’i uman agh ven anch la pecondria,

se is tenan tutt da dentar pr’an lidgar,

e l’è pès che na vera malatia:

al gat, con la so coa, al’s pòl sfugar!

In cà nostra, as bruntela tutt i dì,

e anca propria indl’ora dal disnar a taca la tragedia,

e me’marì al fa di vers con al telegiornal.

E po’ al taca a zigar coi delinquent,

i politic al li manda là in cal post,

e con sta solfa agh prev gnir ‘n’azident:

acsì tutt l’an, compres al mes d’agost.

Na bela coa certo l’al sfugarév:

sa fus acsì, me fiool l’ha dit subit che

lu dadree un ‘elica al gh’arev e

al farev un bel bus in dal sufitt!

Che bel se i’om infusam più arliaa,

si s’asfughesan d’ogni so’ tension

con una bela còa, e acsì d’istaa

chi in dla basa ac sarev ventilasion!

Brunetta Panzani

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *