Jusfen l’è disprà, l’è sta lasà dalla Marta e as vol ficàr zo da un pont dimondi elt e farla finida.
Ad un tratt al sent na voos:
“Uomoooo….qual el al to nom?!”
“Am ciam Jusfen!”
“Jusfen sa faat!”
“Am voi suicidàr…ma te chi seet? Va via…! Lusum in dal me dulòr!”
“A son il diavoloooo……at dagh quel ch’at vool se t’am dà la to anima e al to cullllll……!!!”
Jusfen, disprà, agh pensa n’atim e po:
“Va been, a voi ch’a torna la Marta, a voi dvintàr dimondi rich e vivàr been pr’almeno altar trent’ann!”
“Va been, a voi ch’a torna la Marta, a voi dvintàr dimondi rich e vivàr been pr’almeno altar trent’ann!”
” Va been Jusfen spogliati!!!”
Dop i strazianti lamenti ad Jusfen la voce la siga:
“Jusfeeeennn……quant ann ghaaat!!”
E Jusfen con un gran brusòr:
“Quaranta!!!!!”
“E te, Jusfeeeeen, a quarant’ann credàt ancòra al diavuuuul!!!!!”
