I eran du amigh Iusfen e Iusfon.

Un gioran Iusfon a diis a Iusfen:

S’andaa al marcàa am tuliiv un viulen?

Vluntèra Iusfon, se vu al vlii da bon.

A passa al marcàa e a dis Iusfon:

Allora Iusfen, m’iiv tolt al viulen?

Am son dasmingàa: a diis Iusfen,

però st’atra smàna av compr’al viulen.

A passa la smàna e a diis Iusfon:

Dgim sù Iusfen, e alòra al viulen?

Al Sabat ch’a ven: a dis Iusfen,

av compr’al viulen; a gh’ii milla ragion.

Al Sabat al passa e a diis Iusfon:

Ma alòra Iusfen, andù el sta viulen?

Am son dasmingàa: a diis Iusfen,

a la prim’uccasion a val compar da bon.

Rivolt’a Iusfen a diis Iusfon:

Ciappàa mò i quattren da torm’al viulen.

Rivolt’a Iusfon a diis Iusfen:

Stavolta al viulen a gh l’ii propria da bon.

Vilmo Cappi