Uno strano incontro

Commenti (0) Poesie

Uno strano incontro

A Mirandola mi ferma una vecchietta

che camminava con la sua borsetta;

Mi ferma e dice: “Al sintì’ la nuvità?

Un antar Pret lé andà a star da dlà!»

E ‘sto Pret al saress po’ Don Mazzola!”

E mi: Cam’ sappia! L’am par infin ‘na fola!

In di Pret a gh’è purtropp la muria;

quela dal simiteri l’è ‘na bruta via!

St’ann è mort Don Rebucci e Don Giordano;

e adessa Don Mazzola! mi sembra strano!

Don Mazzola al ved da spess e a poss ben dir

che ‘sto Pret al ‘na brisa voia ad murir!

I Pret i van caland, e l’è un bel guai:

Nostar Sgnor bisogna c’ag daga un tai!

C’al lassa al mond i Pret un po’ di più

qualcosa incora ii è bon ad far quaggiù!

Un vecchio Prete al dgéva a un moribond,

ormai pront a partir par clatar mond:

«Coraggio, Orfeo! Oggi a me, domani ate!

però adessa: «Oggi a te, domani a me»!”

Cla vicina l’ascultava: «Al g’à ragion;

I Pret ad far dal ben ii è sempar bon!»

«Brava Signora! par Don Mazzola allora?

Mi av poss dir cl’è viv e san ancora;

anzi ‘sto Pret l’è poc luntan da chi,

parchè Don Mazzola a son propria mi»

Tutta sorpresa Tarn basa la man:

«Allora, cal scampa fin a sent ann!

E mi: anc sol nuvantanov, e può bastare:

Un Pret a sent’ann al dvintares «secolare»!

Don Giuseppe Mazzola

Tratto da: Questa an l’ho mai sintida – Poesie nel dialetto di Concordia

Autore: Don Giuseppe Mazzola

Anno: 1991

incontro

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *