La Cisìrra ad Murtzòl

Commenti (0) Poesie

La Cisìrra ad Murtzòl

La Cisìrra l’era armàsa da par lé a studiar al fen là in ’na cavdàgna, i sòv i’eran par spesi zò al Caròbbi.

La gh’iva cald e la guardava l’ombra dal vidi impiccàdi attacch a i’ólum quand a passé da d’lì Pirèn Stuffài che a Murtzòl i ciamàvan al gallett.

Al zuvnott al s’farmé a guardar al bianc ch’a sa vdiva tra’l suttàni e i calzett.

L’era tant ch’al gh’ feva l’acqua adré ch’al pinsé ch’era gnu l’ora ad pruvàr, e al s’gh’avsiné con l’aria dal gattòn tuccàndgh’i sentiment e anch quell’àtar.

La Cisìrra, ch’la gh’ n’iva anch un po’ vòia, la vlìva salvar almanch la dignità e la fé pressapoch cumè al gallìnni chi sbàttan i’ali finzénd ad dir ad no.

E acsì sott’a l’ombra ad cal piantàdi as poi dir che la terra la tarmò.

Libero Gavioli

Tratto da: Della Vecchia Mirandola e di poche altre cose.

Anno: 1990

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *