Il Zarnìs

Commenti (0) Poesie

L è sira: ghe ‘na fumana

ad queli ch’ a bagna infin i os ,

as sent, ch’la par fin in luntana,

in Dom a sunar l’ora ad nott.

Par volta an ghe’n’anma: zo in strada

an sent a passar gnanch un can:

a go la me gent ch’la s’n’é  andada

a balar: mi son dal fuglar.

A son chi dal fogh; la zampina

lìam fa cumpagnia par stizziar ;

am iut con dal sugh ad cantina

l’è temp al s’in passa men mal.

L’è fata! oramai a num resta

che starman chi sotta al camin:

i zovan s’in van a la festa

mi zerch in dla zendra il zarnis.

I lusan un poch in dla zendra

il lus, mo i s’insmorza subit:

a srà la picaia più tendra…

con i annperò dentar da mi

a sent un zert quel ch’an so brisa,

a sent ch’la num va minga zo

aver sempar fredd la camisa,

e’n esser ormai più che’n brocch.

Anonimo mirandolese 1920

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *