Al grapp d’ùa

Commenti (1) Racconti

Senza titolo-1

T’ha da savèr che i camarant, na volta, i eran i più puvrett ch’a s’agh fuss tra la gent ch’a lavurava la terra; ad sùo i gh’ivan sì e nò la zappa, la vanga, la badilla e dil volti al pigón. A zonta i tgnivan andar, quasi sempar, par forza, a lavurar luntan da cà e quasi sempar agh tuccava ad far, prima d’essar sul post dal lavor, n’ora o dò ad strada. E atartant par turnar…

Un camarant, ch’al stava ad cà in Burghett, a Zivdal, che par furtuna l’era a giurnada a la Motta, che par da travers l’è luntana poch più d’un chilometro e mezz circa, un dì, al gh’avì in regal dal fattor un bell grapp d’ùa basgàna. Ch’l’è dolza cum’è la mei e sol bòna da magnar.

Al gh’iva na see da bòia ma al grapp l’era acsé bell ch’l’era un pcà tuccaral e st’òm al pinsò ch’l’era un bell fatt s’al l’iss purtà a cà a la sira. Al l’inscartozza ben a mod pr’an smiccaral e quand l’è ora al s’invia…

Quand al riva in dritt al sò pass, agh corr incontra sò fiol (al gh’iva un masc’ e na femna, tutt dù piculot), agh corr incontra sta puten, ch’al gh’arà avù dèz o dodaz ann, ch’l’era secch cum’è n’uss, par via ad l’età e parchè l’arevv magna un bò tutt i dì e comunque sempar da più ad quell ch’a gh’era da ma­gnar. «Guarda cum l’è suttil e longh – al diss dentar da lù al camarant – a gh’al dagh a lù al grapp d’ùa che at vadrà che an n’è minga un delitt». Al fà acsè e al va a mettar zò i sò attrezz.

Al puten al diis dentar da lù: «An gh’è dubbi che mè a magna da par mé un grapp d’ùa acsé gros, senza daran almeno più ad mezz a mé surella» e al corr da drè da la cà andù al saviva ch’a gh’era sò surella più piccula, ch’l’era azerba anca le cum’e na lusèrta, ch’la badava ai nadar o par dir mèi la feva finta ad badaragh parchè invecci o intant la zugava con lòr e con l’acqua ad l’albi.

La putina l’an gh’iva mai famm e chissà mò che sta volta a vedar un grapp d’ùa acsì bell l’an fuss diferenta. «Guarda che grapp d’ùa ch’a purtà a cà no- star padar; ciappa e magnal, che al papà al t’l’ha purtà aposta par té». Acsé s’l’al magna – al dgiva in d’la sò testa – l’è un bell fatt par la sò salutt».

La putina la tós al sò grapp d’ùa con tutt il dò man e tgnendasal contra al stumghen cum la fava con i nadren quand la i tuliva sù, senza tuccarn’un gran, la corr in cà da sò madra. «Guarda, mamma, che bell grapp d’ùa che a m’ha da al tato par té». «Parché par mé?». «Parchè té at sé la nostra mamma».

La donna la tòs al sò grapp, l’al poggia, giustà ben a mod, dentar in na tun- dina e la mett la tundina in mezz a la tavula. Quand a ven dentar sò marì, l’agh và incontra e l’agh diis: «Guarda che bell grapp d’ùa basgàna ch’a gh’é; a t’l’emm tgnu par té ch’at t’sé stuff ad sicur e arsii; intant ch’a prepar, da zena, magnan un bell poch ch’a t’agh cav la see; magna quell ch’at vol, intant che a t’agh sé, magnal tutt, a m’arcmand, parchè la nostra part a l’emm bell’e magnada».

Vilmo Cappi

Tratto da “Al dialàt al riva in bèrca” Anno 1982

One Response to Al grapp d’ùa

  1. renzo bovoli says:

    A m è vgnó i lagarmón a i ûc’.

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *