1976 – Omaggio de “Al Rezdor” a “Al Barnardon”

Commenti (0) Racconti

Sta’ lunàri, che fin a poch ann fà l’era l’unich in dialett ch’a gniss fora in dal Mudnès, al s’arfà al nòm e a la figura dal mirandulès Antonio Bernardi ch’al fu al mond in dal secul passa e ch’i dgiivan l’A­strologo Mirandolese par via ch’al prediziiva al temp e ch’l’era un fanatich e un studiòs d’Astrologia.

Purtropp agh manca­va la preparaziòn e studiand i libar, al stel­li, al stagión a la so manèra al s’era persuàs che i Pianetta i girassan d’intorn’ a la Tèrra. Parsuàs che Copernico l’iss ciapa na capella e minga d’cal picculi, al s’mittì a stam­par su st’argoment di articui, di fuiett metereologich, a sò spési, e parfin un li­bar, dand fond a poch a la volta a tutt al suo e arduzéndas praticament a limòsna.

Parfurtùna ch’i l’ivan fatt Mistar d’la Scóla d’Disegn e ch’al gh’iva al sò stipendi (e pò un sussidi personal dal Dùca d’Módna) par tirar avanti.

Sta’ libar al s’ciamava “Il Nuovissimo Sistema Planetario”, ch’l’era pò un sistema ch’l’iva invintà lù; l’era un libar d’quasi zent pagini con la dimostrazion dal sò teorìi e con na “Mappa Celeste” andù a gh’era disgna gli orbiti nòvi di Pianetta.

"Al Razdor" di Modena

“Al Rezdor” di Modena disegnato da Koki Fregni

"Al Barnardon" mirandolese

“Al Barnardon” mirandolese

Su la sò teorìa al taccava di button a fil doppi a chi agh capitava sotta e dimòndi agh dava ra­gion cum’as fà dal volti par dastòrsan d’un o parchè, più spess, i n’in savivan meno d’lù. E fin ché tutt andava pr al sò vers. A gh’era anch d’quéi ch’agh dava tort e al­lora zò litt, ch’i eran dal còmichi.

Tra i sò aversàri più accanii a gh’era al prét d’la Madunnìna che par disgrazia l’era un patii d’Copernico e ch’l’iva fat col sò man na Sfera Armillare con tutt al sò orbiti e al post giust. Sti dù sogett i s’cumbattivan a colp d’poesii e d’zirudélli che la gent aspettava in uraziòn, pressapoch cum a s’aspetta al fresch in Agóst, parchè i eran pini d’truvadi, d’termin d’Astronomia e d’Astrologia e d’tòlt’ in gir reciprochi.

Bernardi l’era un umòn grand e gros e, tolt via la sò mania, un brav òm, educa e’ corett ma tropp ingenuv; l’era cum’a s’ diis, un gnocch.

Tant par cuntarv’una, na volta, un grupp d’sò amigh ch’i s’a vdiivan al dop- mézdì par passaras n’ora in dal retro d’na farmacia ch’la s’ciamava la Cicógna (ch’l’a gh’é pò ancora e ch’l’è quella d’Salvioli) dop avéragh fat lézar soquànti dal sò poesii i l’incurunessan “poèta” mittendagh in cò par curòna na tressa d’ài con in mézz na qualch fòia d’allór; e lù tutt cuntent, quasi con al lagarmi a i occ ‘par la riconoscenza, a ringraziàri e a daragh la man.

In di ultim ann d’la sò vita al s’era miss a stampar dei “Pronostici” cioè a prevedar al temp; l’era tant parsuàs d’quell ch’al dgiiva che s’l’iva ditt o scritt che al tal dì a sarevv piuvù, al gniiva fora con l’umbrella, magari sott al brass, anch s’a gh’era al sòl.

Al muri in d’l’an 1859, a l’Uspidal d’Mòdna, in buletta negra a forza d’stam- par a sò spèsi di lunari e dal fotti; l’era nà a la Mirandula in dal 1795. Al Barnardón al deriva da lù, dal sò nom; dal ricord di sò fuiett d’Pronostich; anzi second mé in d’la figura ch’as véd ad sovra d’la lista di gioran e di Sant i an vlu faral lù, il gran Bernardi, al Barnardón, ch’al guarda con un cannuccial, dal luminarol d’na cà d’la Mirandula, al stelli e i pianetta… che, am dispiàs par Copernico, i giran da bòn, d’in­torn’ a la Tèrra.

Tratto da “Al Rezdor 1976”

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *